آسیب های اجتماعیبهداشت و سلامت
برنامه بهبود سلامت شهری در ایران/ تعامل مدیریت شهری با نظام سلامت
بر اساس گزارش در نخستین نشست گروه ارتقای سلامت فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۴۰۳، بر لزوم تغییر نگاه مدیران شهرداریها در سطح کشور به حوزه سلامت شهری تأکید شد.
عباس استاد تقیزاده، عضو گروه ارتقای سلامت فرهنگستان علوم پزشکی و دانشیار سلامت در حوادث و بلایای دانشگاه علوم پزشکی تهران، در معرفی سند حمایت طلبی بهبود سلامت شهری فرهنگستان علوم پزشکی، گفت که باید از نگاه فیزیکی به مقوله سلامت عبور کرد و ساختارهای مناسب در جهت اجرای برنامههای هدفمند برای سلامت شهری هدفگذاری شود.
وی افزود که رشد شهرنشینی و تغییر اقلیم در کنار سایر عوامل اجتماعی، از جمله عوامل تأثیرگذار بر سلامت شهری هستند. همچنین زاغهنشینی و اسکان غیررسمی از مهمترین تهدیدات سلامت شهری در کشورهای در حال توسعه محسوب میشوند.
تقیزاده تأکید کرد که پایش و رصد بیماریهای واگیر، ارتقای سلامت کودکان و توجه به مسائل فرهنگی و جهانبینی شهروندان در کنار عوامل محیطی، از جمله زمینههایی است که مدیریت شهری میتواند به آن بپردازد.
در ادامه، علیرضا مصداقینیا، عضو گروه ارتقای سلامت فرهنگستان، پیشنهاد کرد که یک مرکز جامع بهداشت شهری در پایتخت تهران ایجاد شود تا با همافزایی بهترین نتیجه حاصل شود.
در پایان نشست، تقیزاده با جمعبندی مباحث گفت که باید تغییر نگاه مدیران شهری رخ دهد و در عین حال وزارت بهداشت نیز با نگاه مشارکتی از ظرفیتهای شهرداری استفاده کند تا نظامی علممحور همراه با عمل طراحی شود.